ΚΛΑΔΕΨΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !

Το κλάδεμα ως γνωστόν γίνεται την περίοδο Φεβρουάριο με Μάρτιο, όταν είμαστε σίγουροι πως έχουν τελειώσει τα κρύα. Καλό είναι να μην παρεκκλίνεις πολύ στις ημερομηνίες ούτε προς τα μπροστά ούτε προς τα πίσω.

Για να τα καταφέρεις χρειάζεσαι ένα κλαδευτήρι, το ψαλίδι για πιο χοντρούς βλαστούς δεν ενδείκνυται, το πιο πιθανόν είναι να χαλάσεις το ψαλιδάκι σου.

Πώς αναγνωρίζεις όμως πού θα κλαδέψεις;
Μια καλή πρακτική  (αφού παρατηρήσεις το φυτό) είναι με το νύχι να ξύσεις το βλαστό και να δεις που είναι πράσινος. Εσύ κλαδεύεις εκεί που ξεκινάει το ξερό.

Παρατηρούμε πού αρχίζει το ξερό και κλαδεύουμε εκεί.

Τι κλαδεύουμε;
Πρώτα αφαιρείς τα ξερά κλαδιά και φύλλά. Είναι εύκολο να τα αναγνωρίσεις, συνήθως είναι καφετιά και μαραζωμένα.

Αφαιρούμε τα ξερά κλαδιά.

Μετά κλαδεύεις τα ξερά τμήματα των βλαστών, προσπαθώντας να  δώσεις και ένα σχήμα στο φυτό, πχ στρογγυλό, μακρόστενο κτλ. Επίσης, καλό είναι να κλαδεύουμε εκεί που θέλουμε να κάνει το φυτό διακλάδωση. Στα δέντρα συνίσταται να κάνουμε και μια μικρή αραίωση στο κέντρο του δέντρου για να αερίζεται και να εισχωρούν οι ηλιαχτίδες παντού.

Πόσο αυστηρά* κλαδεύουμε;
Κάθε φυτό έχει τις ιδιαιτερότητες του, συνήθως όμως οι πολυετείς πόες δεν θέλουν πολύ αυστηρό κλάδευμα. Οι θάμνοι και τα δέντρα όσο καλά και αυστηρά τα καλδεύεις τόσο πιο ζωντανά και φουντωμένα γίνονται.

Το γιασεμί αυτό είχε αρκετά ξερά κλαδάκια, αλλά τα φύλλα του ήταν ακόμη ζωντανά. Προφανώς άλλαξαν χρώμα λόγω στρες και άσχημων καιρικών συνθηκών.

Σίγουρα καλό είναι να αφήνουμε 3 μάτια έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι οτι θα έχει απο κάπου να δώσει το φυτό. Και τέλος αφήνουμε και κάποια φύλλα για να μπορεί να φωτοσυνθέσει ευκολότερα το φυτό μας.

Για τις τριανταφυλλιές θα μιλήσουμε άλλη φορά. Αυτές έχουν ολόδικο τους τρόπο κλαδεύματος...

*αυστηρά = έντονα